پسرک اردیبهشتی تولدت مبارک

صدای یک پرواز

فرود یک فرشته

آغاز یک معراج

و شروع یک زندگی

شکفتنت مبارک هم نفسم

فراموش نکرده ام اولین لحظه را 

به اوج رفتم و احساس غرور تمام وجودم را گرفت

غرور مادر شدن و لمس نوزادی که نه ماه انتظار دیدنش را 

به جانه دل خریدم و هر لحظه اش را به سختی اما عاشقانه سپری کردم

هنوز باور نمیکنم 

آن موجود کوچولوی پف کرده که حتی گریه کردن هم یاد نداشت حالا راه میرو دنده عقب میرود بلند میخندد تقلید صدا میکند گریه میکند لوس میکند 

هنوز باور نمیکنم سیصد و شصتوو پنج روز با تو زندگی کردم به خاطر تو گذشت کردم به خاطر تو صبوری کرد بهدخاطر تو زندگی کردن را یاد گرفتم

خدایا شکرت به خاطر این امانت بی منت

فقط از تو میخواهم کمک کنی تا همان گو نه که تو شایسته میدانی این دوردانه را

تربیت کنم 

...............

متاسفانه از دو شب به تولد پسرک وبلاگ باز نشد تا بهروز بشیم

دوم اردیبهشت تولد یک سالگی نفسم بود که امشب باکلی نا امیدی نی نی وبلاگ رو باز کردم و دیدم کاربریم باز شد

پسر نازم برات کلی حرف دارم که خصوصی همشو برات مینویسم فکر کنم بهتره بنویسم تا خیلی چیزها رو بدونی